Prolog

26 czerwiec, Houston

On: Chcę cię w końcu zobaczyć.- zachichotałam widząc wyskakujące w rogu okienko Messengera.
- Co się tak szczerzysz?- zapytała Megan podnosząc się z łóżka.
- To kolejna zdobycz, nie pamiętasz jak nam o nim opowiadała?- wtrąciła druga dziewczyna siedząca przy regale z książkami.
Ja: Może zobaczymy się jutro?- zaproponowałam.
- Chcesz się z nim spotkać? Oszalałaś? A co jeśli to jakiś oszust?- Megan lekko trąciła mnie w brzuch.
- Daj spokój piszemy ze sobą już długo. Chyba nie myślisz, że to jakaś dłuższa znajomość.- zaśmiałam się.
On: Już nie mogę się doczekać. Proponuję kawiarnię Green Mountain, jest niedaleko mojego domu. Przyjadę po ciebie. Co ty na to?
- No pewnie! Blisko domu! Na pewno chce cię zaciągnąć do łóżka!- wycedziła przyjaciółka nadal bacznie obserwująca konwersację.
Siedząca dalej Carrie wstała i podeszła do nas.
- Wiesz jak wygląda?- oparła się o moje ramię.
- Nie wiem, to się nazywa randka w ciemno. On też mnie nie widział, ale myślę że będzie fajne. Oj dziewczyny wyluzujcie, to tylko zabawa!
Ja: W takim razie jutro 17, Greenwich Village 13.
- Całe twoje życie to jedna wielka zabawa.- prychnęła Megan.
- To źle? Lepiej godzinami zanudzać w domu? Naprawdę dam sobie radę, nie pierwszy i nie ostatni.- uśmiechnęłam się.
On: Do zobaczenia! xx
- Oh, dobra już nie gniewajcie się, jutro po spotkaniu od razu zadzwonię.- wstałam i wyłączyłam MSN.- Zostaniecie na noc?- zaproponowałam.
- Dlaczego nie? Masz popcorn, może obejrzymy jakiś film?- pisnęła podekscytowana Carrie.
- Chodźmy na dół.- pociągnęłam przyjaciółki ze sobą gasząc światło w pokoju.
Włączyłam telewizor i pobiegłam po dwa kolorowe koce. Lubiłam czasem tak spędzić z nimi wieczór. To jedyne dwie dziewczyny na moim poziomie. Inne mogłyby mi jedynie czyścić buty.
- Wybierzcie coś. - rzuciłam parę płyt na stolik.
- Może być Spring Breakers? - Megan zamachała mi pudełkiem przed oczami.
- Ten z Seleną i resztą? - spytała Carrie.
Nie słyszałam dalej co mówią, bo poszłam do kuchni po wino i grzebałam po szafkach w poszukiwaniu popcornu. Nalałam każdej lampkę i wzięłam butelkę ze sobą.
- Więc nie wiesz jak wygląda ten chłopak, z którym masz się jutro spotkać? - odezwała się Carrie.
- No nie, mówiłam już, że to randka w ciemno. - zaśmiałam się. - Musicie tego spróbować, poważnie! Gdybyście widziały ich miny...
- Ja dziękuję, Liam mi wystarczy. - Megan oblizała usta.
- To zostałaś mi ty, Carrie. Możemy iść zawsze razem na "polowanie". Pokażę ci co i jak. - poklepałam ją po udzie.
W kuchni rozległ się dźwięk gotowego popcornu. Wróciłam z wielką miską i dokończyłam moją historię.
- Ostatnio byłam na plaży, ale niestety sama, bo ciebie Megan - spojrzałam w stronę brunetki. - nie było, a ty Carrie nie odbierałaś telefonu, jak zwykle. Przyzwyczaiłam się już. - zainteresowałam się filmem, ale szybko wróciłam do gorącego tematu. - I jak mówiłam, opalałam się, to było chyba tydzień temu. Ktoś zasłonił mi słońce więc otworzyłam oczy, a przede mną tadaa! Ciemny brunet w bokserkach. Zapytał, czy nie potrzebuję pomocy. Zdziwiło mnie te pytanie, a on rozwinął, czy nie chciałabym, aby posmarował mi plecy. Zgodziłam się, bo już widziałam, że będę mieć tego dnia niezły ubaw. Usiadł obok mnie i rozsmarowywał krem po plecach, zjeżdżając coraz niżej, więc odwróciłam się do niego twarzą. Powiedziałam, żeby się nigdzie nie śpieszył. Patrzył na moje usta i już otworzył swoje wargi, zbliżając się do mnie. Chciał się ze mną przelizać, ale szybko się odsunęłam i ściągnęłam ręcznik, na którym siedział. - dziewczyny słuchały uważnie, ale wtedy wybuchły śmiechem. - To zbiło go z tropu, powiedziałam mu tylko, że dotykał mnie gorzej niż mój ojciec i odeszłam, poruszając biodrami najseksowniej jak umiałam. - wzięłam łyk wina.
- Jesteś okropna. - zaśmiała się Carrie. - Skąd wiesz, że nie było tam kogoś wartościowego, wśród tych wszystkich facetów?
- Carrie, przestań. Nie potrzebuję teraz żadnego. Zresztą wszyscy z którymi się bawiłam to bezmózgie dupki. - wybuchłam śmiechem, jednak zdążyłam wcześniej przełknąć wino. - Wiesz, myślałam tak dzisiaj o tobie. - uśmiechnęłam się szyderczo.
- I? - dziewczyna miała pytający wyraz twarzy.
- Jest już lato, koniec roku szkolnego. Do Houston na wakacje przyjeżdża mnóstwo nowych ludzi, facetów Carrie, facetów. Nie zależy ci na tym, żeby zacząć coś, z kimś, gdzieś? - dałam jej kuksańca w bok.
- Nie... Nie mam takiego charakteru jak ty. Na mnie też przyjdzie czas, nie martw się. Chcę tylko, żebyś jutro na siebie uważała i zadzwoniła po spotkaniu, opowiesz mi wszystko.
Nie lubiłam tego, kiedy się tak o mnie martwiła, czasem chciałabym, żeby się ze mną dłużej zabawiła. Mimo to była moją przyjaciółką.
- Ja wam chyba czegoś nie mówiłam! - Megan wyrwała mnie z moich zamyśleń podniesionym głosem. - Spałam z Liam'em.
Carrie miała oczy szeroko otwarte i z wrażenia otworzyła buzię. Ja zachichotałam.
- Dobry jest? - przygryzłam wargę.
- To był mój pierwszy raz, tak? Nie mam porównania. - była lekko zawstydzona.
- Dobrze, już dobrze. Jestem z ciebie dumna! Carrie, jeszcze ty zostałaś! - poklepałam ją po policzku.
Spędziłyśmy świetny wieczór, gadając o wszystkim. Właśnie to im zawdzięczałam. Przy nich mogłam być sobą i nie martwić się przeszłością...

***

Usłyszałam alarm budzika. Wstałam z radością, bo to koniec tej szkoły. Nie będę musiała się o nic martwić. Chyba. Przetarłam oczy i przeciągnęłam się, ruszając do łazienki. Zostały mi dwa dni szkoły, w sumie to jeden, bo jurto mamy zakończenie roku. Dobrze, że miałam w co się ubrać, bo  nie było czasu na planowanie takich rzeczy. Dzisiaj jest dzień zabawy. Zachichotałam. Jeden z wielu. Śmieszyło mnie to, że mogę owinąć sobie każdego chłoptasia wokół palca. Zabawnie to wygląda, kiedy z nimi kończę, albo ich wystawiam. Ich miny są nie do przebicia. Rozczesałam blond włosy i przemyłam twarz. Nie wyglądam źle. Ciekawe po kim odziedziczyłam tą urodę. 

Kończąc toaletę poranną wybierałam ubrania z szafy. Wybrałam ciemną koszulę w kratę i szorty. Za oknem panował upał, a tu w Houston można się szybko schłodzić. Do oceanu mam  bardzo blisko. W sumie była to Zatoka Meksykańska. Klimat w Stanach Zjednoczonych jest nie do opisania. Wiedziałam, że powodzi mi się w życiu. Zjadłam pospiesznie śniadanie, dzisiaj jednak sama, mama wyszła do pracy bez słowa. Wypiłam herbatę i zabierając torbę z pokoju, ruszyłam do szkoły. Nie wiem, dlaczego jeszcze tam chodzę, skoro nie biorę nawet ze sobą książek. Ups! Jednak wiem czemu dalej tam jestem. Uwielbiam nabijać się z wszystkich chłoptasi, kiedy ślinią się na mój widok. Podobało mi się to, że zwracam na siebie  uwagę. Tylko, że dla mnie był to tylko śmiech i zabawa. Tylko i wyłącznie. Oni jednak mieli nadzieję na coś więcej. Śmieszne. Dziś  nie jechałam samochodem, wolałam się przejść z nadzieją, że spotkam jakąś kolejną "ofiarę" w mojej grze. Niestety nikogo ciekawego nie było. Spóźniłam się na lekcję geografii i kompletnie ignorując nauczyciela zajęłam swoje miejsce, nawet nie przepraszając za spóźnienie. Mogą mi naskoczyć. Usiadłam obok Lily, której wręcz nienawidziłam. Suka. Facet od gegry kazał mi z nią usiąść. W sumie to mu się nie dziwię, ciągle śmiałyśmy się gdy siedziałam z Carrie. Chyba będę trochę tęsknić za tą szkołą. 

Wieczór

Usiadłam na kanapie z kubkiem ciepłego kakao. Mamy jak zwykle nie było, musi ciężko pracować by nas utrzymać. Tata jest ciągle na wyjazdach, w dzisiejszych czasach ciężko o dobre pieniądze, a kto jak to ale ja w tej kwestii jestem dość wymagająca. Staram się nie nadużywać ich dobroci, ale sami mnie tak wychowali. Bardzo ich kocham i tak dużo im zawdzięczam. Gdyby nie oni siedziałabym teraz pewnie sama, zamknięta
w czterech ścianach. O nie, to nie czas na takie rozmyślanie. Potrząsnęłam głową i upiłam ostatni łyk, zostawiając pusty kubek na stole. Zerknęłam na zegarek, dochodziła 16 co oznacza, że mam jeszcze godzinę. Nie mogłam pozbyć się wspomnień tworzących chaos w mojej głowie, przełamałam się i ruszyłam na górę, by powspominać szperając trochę w starych zdjęciach. Rozłożyłam stare fotografie na podłodze, jedna obok drugiej. Usiadłam i zaczęłam przyglądać się każdej po kolei. Grace niemowlę, Grace przedszkolak, Grace z gimnazjum. Oh, to wszystko wydaje się jakby było wczoraj. Lubię tak sobie czasem usiąść sama i rozmyślać. Mogę być sobą, nie muszę udawać kogoś kim nie jestem. Wspaniałe uczucie.
Podeszłam do wieży opuszczając na ziemię zdjęcie z moimi rodzicami. Prawdziwymi rodzicami. Wybrałam numer 47, chwilę później pokój wypełniły przyjemne dźwięki Eyes on Fire. Jednej z moich ulubionych piosenek. Usiadłam z powrotem na podłodze śpiewając pod nosem. Wzięłam do ręki grupowe zdjęcie, stałam po środku, malutka w białej sukience i długich kucykach upiętych wysoko na głowie, byłam otoczona gromadką dzieci, w moim wieku i starszych. Oparłam się o ścianę i zamknęłam oczy przytulając fotografię. Nieoczekiwanie po moim policzku spłynęła łza. Nie mogę sobie na to pozwolić, nie dzisiaj. Niedługo mam randkę " w ciemno" jakby nazwały to moje przyjaciółki. Zebrałam wszystkie bolesne wspomnienia zwane w tym wypadku zdjęciami i schowałam je głęboko na dnie szuflady, gdzie nikt poza mną nie mógł ich znaleźć.
Podeszłam do biurka, gdzie stała wieża i zmieniłam piosenkę na coś bardziej żywego. Zaśmiałam się gdy losowo wybraną piosenką okazało się Up in the air- 30 Seconds To Mars. Na samą myśl o przystojnym wokaliście który z pewnością nie oparłby mi się, na mojej twarzy sam gościł uśmiech. Weszłam do łazienki by poprawić makijaż. Spojrzałam w lustro, dumna z siebie w myślach zadałam sobie pytanie, na które bardzo dobrze znałam odpowiedź.- A kto by ci się oparł. Chyba jeszcze nikt taki się nie urodził, kto nie uległ by urokowi Grace Welby. Otworzyłam szafkę pod umywalką i wyjęłam z niej puder. Nabrałam trochę na pędzelek rozprowadzając go sobie po twarzy. Rzęsy delikatnie potraktowałam tuszem,a na policzkach zostawiłam odrobinę różu.
Wyjęłam telefon z kieszeni by zobaczyć która godzina. 17:10, czyżby mój tajemniczy wielbiciel się spóźniał? Wyjrzałam przez okno, ani śladu po żadnym samochodzie, może nie usłyszałam dzwonka? Nie, to niemożliwe. Zbiegłam na dół i usiadłam na stołku barowym w kuchni. Mam nadzieję, że choć trochę dorównuje mi wyglądem i nie będę musiała pokazywać się w mieście z jakimś frajerem.
Podskoczyłam gdy z zamyślenia wyrwało mnie pukanie do drzwi? Dlaczego nie dzwoni? Ahh, nieistotne. Przeczesałam włosy rękami, zerknęłam ostatni raz w swoje odbicie w lustrze. Przekręciłam klucz i uchyliłam drzwi.
- Cześć, jestem Harry.- brunet z burzą loków na głowie i pełnymi zielonymi oczami uścisnął moją dłoń.
- Cz..cześć. Miło mi. Grace.- zająknęłam się i oparłam o framugę drzwi, bo zrobiło mi się słabo.


_____________________________________________________________

I jak pierwsze wrażenia? Początki zawsze są trudne.  Prolog pozostawił u was niedosyt? Mamy nadzieję, że tak. Jak myślicie, Grace będzie zachowywać się w stosunku do Harry'ego tak, jak do innych facetów, czy po jej reakcji coś się zmieni? Jeśli chcecie być informowani o kolejnych rozdziałach, zostawcie swoje twittery w komentarzach. W zakładce "Bohaterowie" możecie ich sobie porównać do tych, których sobie wyobrażacie. :) x